Hausaufgabentexte

16.03.2019

Freijoähr – Frühjahr


Karin Klee
Karin Klee

scho nommo freijoähr

miäzegroo dä himmel

vom wenter e weißer gruß
iwwerall audogewimmel
nur ääner geht ze fuß
em graawe müll o kippekrimmel

de hals voll aprellefussele
em boggel nervepein
mä muss em garde wussele
da wird dä summer fein
et es zum wollmäis grussele

em gesicht de maiesonn
geniwwert winkt die frau em blooe klääd
schmeißt plastik en ihr biotonn
wat dud die welt mir lääd
dat nennt sich freijoährswonn

Vijel em Freijoähr

fresch gewaas

et Gras
hennerm Haus
bis se gefloo komme
on wie well
spatze, kleibere
spechte o rawe

se zänke, pecke

flattere, piepe
doowe wie verreckt

keine krätzt et

datt seelerouisch
em fresch gewaasne Gras
hennerm Haus

jemmes katzt

Karin Klee


Gérard Carau
Gérard Carau

Wénter ém Fréijohr

(in Anlehnung an Franz Kafkas Erzählung „Auf der Galerie“)

Wenn et so wär:

De Sónn gääwt durch de Scheiwen Blòòdern scheinen.
De Dier nò draußen wär sperrangelweit óff.
  
Warm Lófft gängschde òtmen,
braicht dich némmeh ze verkuscheln
vor der énnerschd Kält.

De Viilchern gängschde beim Peifen zouloun
ónn de Bléimchern beim Waaßen lauschdern.

Mém Nòòper am Zaun gääwschde spròòchen.

Awwer so éss et nét:

Der Wénter róppt bees an de Knochen.
Summer ónn Herweschd so weit.
Der Nòòper éss geschder gestorw.

Gérard Carau


Johannes Kühn
Johannes Kühn

Freijohr

Ett Freijohr hat vill bloumije Wiese
onn vill Viehl,
die se reijme.
Losst waase, losst schpriese,
Freijohr, o verziehl!
Losset keijme,
mett Macht!

Ett Freijjohr hat vill luschdie Bäsche,
dä Himmel ess bloh
for se lache.
Lo henne fenke se Fresche,
do gefft et kä Frow,
jo, datt sen Sache
met Macht!
Mett Scheesewänjer fahre se aach on flotter!

So esst gutt,
for die Dae:
Wer kocht besser? - Meij Modder,
die mä de Welle dutt,
eijsch maan t sae:
Met Macht!

Johannes Kühn


Relinde Niederländer
Relinde Niederländer

Endlich Friehjohr

De Winder hat sich lang gezoo,
se lang, wenn ma uff’s Friehjohr waat,
s’war nass unn kalt, de Himmel groo,
jetzt frei ich mich uff 20 Grad.

Es Friehjohr iss mei Johreszeit,
es zieht mich in de Gaade naus,
die Krokussja, e Aueweid,
im Wiesje vor unn nääwerm Haus.

S’iss mojns viel frieher widder hell,
die Beem krien frisches, grienes Laab,
mei Hund veleert sei Winderfell,
es Winderbugett muss vumm Grab.

Die Vechelscha duun Neschder baue,
ma heert frieh mojns schunn ehr Gesang,
de Oschderhas muss Eier klaue,
bis Oschdere iss nimmi lang!

Friehjohrs-Bluus

Seit Wuche iss schunn Suddelwedder,
vunn morjns bis oowetts Dunscht unn Dregg,
mei Schdimmung iss dodaal im Keller,
meer kratzts im Hals, ich krien die Fregg.

Misst langsam mool mei Fenschdre butze,
mei Luscht basst zu de Widderung,
uffs Audo missde Summerrääfe,
unn Männdel in die Reinischung.

De Gaade waat uff mei Gesellschaft,
es Unkraut kimmert sich schunn dreischt,
de Bawwerra schbitzt aus em Boddem,
kenn Sunn, s’iss alles viel se feischt.

Gugg ungedullisch in de Himmel,
heit waa’s mool bissje hell gween.
Do kloppt im Baam am Vochelheisje
e Vechelche--, ach Gott, wie scheen!

Relinde Niederländer


Helga Schneider
Helga Schneider

Friihjohrsfrääd

Froh bin ich heit, so friihjohrsfroh!
Frischfarwisch leicht die Welt.
Die Krokus hann, gääl, weiß un bloo
ehr Kelche uffgestellt.

Die Schwälbcher sinn seit geschdern do
im alte Nescht am Dach.
E Schmetterling kummt angefloo
vum Wissje an de Bach.

Die Amsel peift ins Himmelsbloo,
s klingt hell in dunkle Heehle.
Weerscht du nor jetzt e bißje do – 
was wollt ich der alles vezehle.

Helga Schneider


Jean Louis Kieffer
Jean Louis Kieffer

Fréihjohr

Wo bleiwt dann de Léerchen so lang?
Fréihjohr, muscht dich nét verstoppen!
Mer hann dich gesinn
Komm raus!
Wat és dann loss?
Bloos dein schwarz Wolken iwwer de Nied wech
Geh such de Schmälwen!
Dou deinen kalten Mantel aus
Werf en iwwer den Béerch
Un komm, 
Mir waarten of dich.

Fréihjohr, loss doch dein blou Band
Nommol flattern iwwer’t Land
En de Stéckern de Veilscher
Bléijen
Em Himmel de Viwelscher
Fléijen
Fréihjohr, komm zréck
Un bréng us mét
Sonn un Mout
Saft un Blout.

Wat for Fréijohr

        En de scheen Wiesen de Bléimscher
        Em greenen Wald de Viwwelscher
        Em blouen Himmel de Sonn
        Em Gaarten de Leit
        Déi hacken grawen un planzen
        De Sonn strahlt
        De Viwwelscher peiffen
        De Bléimscher bléijen

Hier of lomét!
Hier of!
Un such …
Such!
en Fréihjohr for dein Sprooch

Jean Louis Kieffer


Georg Fox
Georg Fox

Frieher Friehling

Grooguus im Deddsember.
De Feebruaar näggschdd
dswansisch Graad.
Middaachesse uff der Derrass.
Leid im Tieschärd.
De Biergaarde schunn uff.

Frieher gans annerschd:
Digger Schnee gefall,
Weiher dsuugefròòr,
gnaggskalder Winder!

Frieher Friehling -
dòòmòòls odder heit
äänfach nuur
e bissje
verruddschd?!

Friehjòhr

De Haasel bliehd
unn middaachs wärmd die Sunn,
mer laaf gans figgs
langs uffem Wääsch dsem Wald.
E leises Liedsche
gebbd in der Nadduur gesung,
unn jeeder schbierd,
es gebbd nimmeh so kald.

Die Feldmeis schlubbe raus
aus ihrem Loch, 
unn alle Felder broddse
innem sadde Grien.
De Beddsääscher
gebbd in der Wies geschdoch,
am Horredsond iss schunn
die neie Dseid dse siehn.

In seiner Hehl gebbd selbschd
es Murmeldier hellwach.
Die scheenschde Ende 
machd de Erbel
sisch jedds dumm.
Die gwaage uffgereeschd
bei ihrem Neschd am Bach, 
unn jeeder schbierd heid,
dass die Winderdseid iss rum.

Woo vòrhäär alles middem
Newweldunschd vermischd,
verdääld die Sunn
ihr Schdrahle brääd unn weid.
Se falle sachd uffs Land
unn iwwer Bääm unn Bisch.
Baddschäämerlache
draan Gesischder vun de Leid.

Dò breischd mer
kää Broffeed dse sinn,
mer kennd die Dseische
vun der Dseid.
Wann kääner meh
im Haus bleibd drin,
wääs mer, was kummd,
bescheid.

Georg Fox


Peter Eckert
Peter Eckert

Aussischde

De Winder is schunn gang, bevòr á kumm is.
Serigg kumm is á, wie’s halb Frihling waa.
Má glaabd’s kaum, dass e Jòhreszeid so dumm is
unn dass de März männd, er wär Januaa.

Wie solld die Weld zum Frihling jedz erwache?
Das gehd nidd, weil: Sie had jòò nidd geschlòòf.
Kann dòò de liewe Mai eerschd was draan mache?
Odder had der eerschd reschd känn Luschd zur Stròòf. 

Bis dann das blaue Band mòò widder fladderd
unn bis se wach genn, all die linde Lifd,
kummd eerschd wohl noch die Zeid, wo’s pladschd unn pladderd,
unn das is forr mei Frihlingsstimmung Gifd.

Unn doch will isch misch gradselääds noch freie,
bin isch ach längschd schunn nimmeh jung unn frisch.
Zwaa kumme noch vill Märze odder Maie –
bloos äänes Daas hald ohne disch unn misch.

De Winder is schunn gang, bevòr á kumm is.
Es laafd hald ofd nidd so nur, wie’s ämm passd.
Maule gehd bloos, solang nidd alles rum is
unn má’s, weil’s nimmeh gehd, vun selwer lassd.

Spinne vágess odder äänerseids – annererseids

I. Äänerseids
Lischdmess,
Spinne vágess,
bei Daach se Naachd gess.
(Volksgut)

II. Annererseids
Is das dann wirglisch e Nadurgesedz?
So denk isch. Odder machd de Volgsmund Widze?
Weil, mir falld uff: Bei uns krawwle se jedz
grad widder raus aus Läscher und aus Ridze

Schwalwe

Má saad, ään Schwalb, die machd noch lang känn Summer.
Má muss ach zugenn, das wär gaanidd leischd.
Ehrlisch gesaad: Das machd mir gaakänn Kummer,
wenn’s wenischdens mòò forr e Frihling reischd.

Peter Eckert


Marlies Böhm
Marlies Böhm

Alles macht sich óff de Weech

De Sónn scheint
e béssjen länger.
Ma schbiert de Wärmt.
Schnee tripst nass
de Bersch rònner.

Em Wald
kloppt e Schbecht.
De Vijel fänken
bei gudder Zeit
aan se séngen
ón fléien 
vaan äänem nackischen Baam
óff den anneren.

En da Wies
hat da Maulwurf
wie wéll gehaust.
Gréin Spétzen
louen vorwitzisch
aus ém Bódden.
Alles wahst.

De Leit kehren de Hòff
ón raumen
de Schneeschépp fòrt.
Fénschder schdehen
weidewahn óff.

Kénner jachten
óff de Schbillplätz.
Off da Autobahn
brummen de Modoorrädder.
Vill Betrieb
óm Leinpaad langes de Saar.

Et éss Fréijohr.
Dòò hält äänen
neischt meh 
ém Haus!

Dòòmòòls én Jerusalem

Aangeschéss 
hann se’n 
fòr neischt
ón nòmmò neischt

Geduringelt
hann se de Pilatus,
dass er’n soll
aan’t Kreiz schaffen.

Ónner de Bódden
hann se’n dapper braht
ón gemännt,
dòòmét wär Rou.

Dòò éss er
awwer nét blief.

Sei Graaf
éss läär.

Da Himmel
schdeht weit óff.

Jeederääner
kann sei dònkelscht Zeit
hénner sich lòssen.

Alleluja!

Marlies Böhm


Frank Schumann
Frank Schumann

De Zausel

Wenn sem saahn, 
im Kobb hädda nur roschdische Näschel, 
dann gnaubda rum, 
odda gehd in de Wald zu  seine Veschel. 

Midd Viduz,  
zimmada Heiisja aus schberrischem  Holz,
gugggd noo da Grasmigg  
unn iss doodruff schwär schdolz. 

Mend 
s’gäb ewe so vill Schbiddsgligga, 
awwa sei  Veeschel 
käme im Friejoor schunn widda .

Machd 
mords Zoores, weem Zilpzapp um Zaun, 
peiffd wie en Zausel,
machd sich fir die Pipmäz zum Clown.

Variggda Knobb,
nix  wie Schrauwe im Kobb?

Es glähn Bildsche

Muggsmeisjeschdill iss es,
nix herd ma!
Nur wiea unne die Schublaad 
langsaam uffziehd.
Denoo,
reissd was durch.

So sidd ses noch heid vor sich. Imma widda.

Durchgeriss,
hedda
ihr Zeddelsche mimm gelb
gemoolde Bliemsche.

So wie en glän Heilischebildsche im Gebädbuch,
wär das doch fir se gewähn,
so zum rausholle,
all die Joore.

Geseesheld wär’s, 
in gliddseglähne Schnibbsel
noo unne.

Wee allem,
hedd se ihr Schlee gridd
vum. 

Zwei gläne Wördscha,
in Liebe, 
die hedde druff geschdann,
um Bildsche,
zaad unn in bloo,
näwem Buddabliemsche seim Schdengel.

So seldsam gegriend hedda doodebei,
beim reisse,
vor ihra Schubblaad.

Nix wie raus, 
ab vor die Dier wär se doo!
Die Lufd,
ihr Puls,
Aue,
Hänn, Finga unn Nervefladdre.
Geschrie hedd’s inra,
wie variggd.

Die Kirchbähm währe ausgeschlaa,
nää, s’wär doch paar Wuche 
schbäda gewähn,
doo wär se endlich
weg vum, 
vun däm Pissaga!

Heid,
wenn’se im Frijoor wie nix,
iwwerall gelb ausem Bodddem schiesse,
die Bliemscha,
doo gäb’s ra so langsam besser.

Die zwei Worde
umm Zeddel, 
in Liebe,
noch in Süderlin geschrieb,
die wär imma noch owwe in ihrm Kobb,
unn vor ihre Aue.

Wie vun soom Schudsengel!

… unn wer wäß?

Frank Schumann


Alfons Klein
Alfons Klein

„Another day“ orrer „E nasser Daach“

(in „Senglisch“, d.h. in Saarländisch und Englisch)

Morje is another day
heut wars noch trocke
awer morje ränts
morje is e nasser day
oje
ou yeah.

Morje is another day
morje han se gemeldt
ränts wie e Sau
how e sow
oje
ou yeah.

Morje is another day
to morrow ränts
it rains like e pig
an änem Stick
oje
ou yeah.

Morje is another day
et muss aach emol räne
mir brauche däne
also go on un mecker net
un geh mir of de Wecker net!
oje
ou yeah.

Morje is another day
it rains cats and dogs
oder Heigawwele on the rocks
of jede Fall un by the way
to morrow is e nasser day.
oje 
ou yeah. 

Morje is another day
morje kann ma saan
fange widder honnert Dae aan
nasse un trockene
luschdije un verschrockene
oje
ou yeah.

Alfons Klein