die Bosener Gruppe

Hausaufgabentexte

13.09.2014

Em Iwwrije – iwwrijens (Im Übrigen – übrigens)

---

Iwwrijens

Iwwrijens, eijsch han’t vergess,
for dir se sa-e,
beij deijm Tod do lachen ich net,
eijsch due kla-e.
Mä hann uus haut noch net geseij.
Dau beschd vo heij,
eijsch se vo heij.
Mä kenne uus,
mä ehre uus,
uus Knoche genn aach allegar zu Ruuß.
Jo, iwwrijens eijsch han’t vergess,
for dir se sa-e,
beij deinem Tod do lachen ich net,
eijsch due kla-e.

Johannes Kühn

---

Sachen zehlen

Em Méd­del­al­ter hott je­der Minsch ém Schnétt sech­se­fóff­zéch Sa­chen, hann de Kul­dur­for­schern raus­ge­fónn.
No­ma­den kóm­men haut noch je­derää­ner mét hón­nert béss hón­nert­fóff­zéch Dää­lern aus.
Der Durch­schnétts­bér­jer én Eu­ro­pa leit awei­ler bei zehnd­au­send Sa­chen, wo zou imm ge­hee­ren, hat én der Zei­dong ge­sch­dann. Un nét wenéch Leit bei us léj rém un én Ame­ri­ka miss­den zwé­schen fóff­zehn un zwanzéch Dau­send Sté­cker fó séch sel­wer zeh­len.
Dò móss mer doch ver­schre­cken.
Wer brauch so vill, wéi er hat un fó wat?
Dò kémmt mer én’t Nò­kriw­weln.

„7 Ta­ge – 7 Din­ge“ hääscht en Ak­zi­jòn, wo mer e Johr lank jed ään­zel­nen Daach ep­pes ver­kää­fen,ver­schen­ken, fott­génn sóll. Nét nur so beinòkscht, nét fau­teln, hoar­sch­de­klään óf­ge­schriew.
Dat kénnt mer jò mò prowéi­ern.

Mus­kat­mill, Aier­schnei­der, Hand­déi­cher, Bett­zeich, de drétt Grom­per-Rapp, Mok­ka­taa­sen, Kén­nerschbil­ler, Teelécht­hal­tern, Blou­men- Iw­werdép­per, Va­sen, Tor­ten­schau­feln, Kou­chen­gaw­weln, e Beisch­dell­désch, zwo Ho­ckern un Béi­cher, Béi­cher, Béi­cher.

Bei fénf­hón­nert, en Désch­deck én matt­ge­el, hann éch óf­ge­heert.
Ze schrei­wen.
Nét ze raum­en.

Iw­wri­jens: béss wei­ler ver­més­sen eich nét ään äänzéch Stéck.

Ursula Kerber

---

leije on hängke

datt dä Änäas
hääl vo Troja 
fortkomm es
dat hat 
aam Homer gelää
net aa mir

datt et Weltall
emmer greeßer geft
hängkt aan
dä Dicht
von dä Mass  
zum Gleck net aa mir

datt en meine
em Iwwrije
net emmer ganz dichte Dichtunge
manchmo e Trojaner stecht
hängkt o leid allään
am deijf verknoddedelte Internetz

em Iwwirje es alles ganz änfach

mei Freundin Frieda
es e greilisch 
glecklich Framensch

sei gloowije Gedanke
passe e kä Anzuch 
e kä geweenlije Kopp 

eät hat kä Struwwwel mem Noober
kä Huddel met dä Flemm 
kä Stress met seim Chef

do well mä gär wesse 
wie dat kemmt o
wie dat geht 

eich han et gefroot 
on'et hat mä verroot
datt alles ganz änfach wär

foär't Knebbeldicke här'et sei 
allerbeschd einwandfrei
Reckschlach-Klapp emmer däbei

Karin Klee

---

Klagelied eines Schwenkers

Alt bénn eich génn,
émmer äller,
Jòhr fò Jòhr.
Béss haut éss’t gang
émmer noch gang,
Holz hacken
Feijer machen,
émmer de Gréll
off Glout braat.
eppes droff geleet,
émmer et Bescht
onn geschmackt
hott et allen
émmer noch gutt.

Onn wat éss haut?

Alt bénn eich génn,
émmer äller.
Holz hacken,
dat geht némeh,
émmer wenijer.
Äller génn
éss nét so scheen,
émmer schon nét.
Iwrijends,
et Gréllen gääf 
émmer noch gehn,
hann se gesaat.
Eich braicht nur
en Gréll mét Gas!

So éss et haut.
Wat bénn eich alt génn!

Geschenktipp

Schenk so, äss wenn et fò deich selwer wäer
Äss gääfscht de eppes von der selwer häer
Onn wenn de schenkscht, dann schenk von Héerzen gäer
De wäerscht gesinn, et Schenken éss nét schwäer

Lou nét dòò droff, datt et vill et koscht
Awwer schenk mét Frääd onn schenk mét Loscht
Schenk niemols, weil de mennscht de moscht
Häer off dat Héerz lòò drénn deiner Broscht

Et Schenken macht us user Héerzen weijt
Wei so enn scheen Geschenk éss fòr all Leit
Et beschde Méttel geen’t de Flemm onn Neid
Onn iwrijends: Et Schenken kennt kään Zeijt

Iwrijends òhne Iwwerschréft

Et néschdelt en frivoler Alter
Aan äänem Béschdenhalter.
Doch vill se tréif sénn sein Aauen, 
Dat dout’n schon arésch raauen.
Onn dann sénn sei Féngern kromm, 
Dat éss ganz besonnerscht domm,
wei dòòmét  geht et Néschdeln schwäer. 
Däer Alt, er futschelt, plòòt séch sehr.
Ma mennt ball, er hät käämeh Kraft…
Iwrijends, er hat et noch geschafft.
Die Sach hott noch en gléckléch Enn:
Off kréijt hott er’n mét sein drétten Zänn.


Iwrijends, ma kréijt
haut fascht alles fò’t Auto,
nur scheint’s kään Winker!

Harald Ley

---

E Anti-Text

Iw­we­ri­schens, ja was dann ei­schent­lich? Jetzt saan ich mool, ge­nau ge­nomm kommt jo vie­les an­nasch­da, wie ma dengt od­der wie ma’s mool vor­ge­hatt hatt, unn wenn al­les nett so ge­ween wär, wie’s dann ge­loff iss, unn so man­ches war ve­draggt, schäbb unn krad­de­lisch iw­wer die Bi­en gang, ob­wohl ich iw­we­ri­schens im­mer wid­der be­mieht war, al­les in resch­de Bah­ne se leng­ge unn uff die Reih se kri­en, unn wenn ich mich iw­we­ri­schens nett im­mer uff’s Nei uff­gerab­belt hätt, fa’s Be­sch­de aus al­lem se ma­che, wie no so me gloor­rei­che In­fall fa die Haus­uff­gaab, so eb­bes wie das doo se­sam­me se schdob­be­le, däät ich iw­we­ri­schens jetzt nett doo hug­ge, fa so e Text se schrei­we, um ne wo­mee­schlisch An­ne­re noch vor­selää­se. Unn wenn die dann de Knau­se schid­de­le dää­de, weil se nix de­mett an­fan­ge kenn­de, däät ich das iw­we­ri­schens gut ve­sch­dehn.

Des­wääe hann ich iw­we­ri­schens mei Na­me nett traue drun­ner se schrei­we.

Hallo Ex

Iwwerischens:
Ich hann heit Goldni Hochzeit,
unn du, du hascht die aa,
doch Gott sei Dank sinn meer schunn lang
geschied unn kämmee Paar.

Ich hann heit Goldni Hochzeit,
die feier ich alleen
ich dringg e Gläsje Sekt uff mich,
meer kennts nett besser gehn.

Ich hann heit Goldni Hochzeit,
meecht niemools meeh serigg
ich wääß zwar nett, wo du heit lääbscht,
ich winsch deer trotzdem Gligg.

Relinde Niederländer

---