Hausaufgabentexte
14.09.2013
Dat wääß net jerer – das weiß nicht jeder
Datt wäss net jerer
Datt wäss net jerer, darr eisch domm senn on aach ald. Eisch wäss ett, hann ett garnett gär. Eisch iwwerlä mer ett, geriew onn kald, e pä Sätzjer, gurre, scheene wie e Här o schwätze langsam, garnett dordisch, garnett feijn o drenke schdatt for siwwe ä Glas Weijn. Dau menschd, datt wär nur for se lache, datt ess nett wohr. Eisch moss mich heijre, eisch sen hald ääner von de Schwache. Mä sirr'et a grohe Hor. So kann isch misch leijre. Eisch schwätze langsam o gedellisch, o käm genn isch watt schellisch.
Johannes Kühn
LANDLEÄWE
datt dä häälisch hans e lijner es dat wääß net jerer datt et schubbisch käth de scheene perer freit dat wääß et ganze dorf datt dä scheene perer mannsleid doch vill leijwer maan dat wääß net jerer nur wat dä häälisch hans met seiner alter motter mescht dat well näs kääner wesse
e Krokodil
et leijt o lauert grinst o kauert waart o guckt bis'et beißt o schluckt schwemmt gejen de Stroom lesst sei Fünffengerhand treiwe - dat wääß doch jerer - Kiefermaul on Wirweldeije dud et emmer bleiwe et leijt o lauert grinst o kauert waart o guckt beißt o schluckt en aller Mensche dickem Kopp - dat wääß net jerer - stescht e Steck Krokodil als ganz klääner Knopp on der leijt o lauert grinst o kauert waart o guckt ev'er beißt o schluckt
Karin Klee
Phisick fó de Haushalt
De Nòpersch hott jeden Dónnerschdaachmoin de Fénschdern gebótzt, erscht dat én der Kich, danò owendriwwer ém Schloofzémmer. So dòòrtéch woar et Anni noch nie. Awwer mer hat jò sei Hausfrauenschdólz; wann aach de Mannsleit männen, de Fénschdern wärn sauwer genuch, solang wéi mer noch rausgesitt.
Un wei kémmt der Mònd ént Spill. Em Mònd-Kalenner stétt, dat mer de Fénschdern derbescht bótzt, wann der Mònd abhillt un dò derallerbescht aan de Daan vaan Fésch, Zwélléng un Krebs.Dò gängden se derlängscht sauwer bleiwen. Un ohne Strääfen sóll et aach noch gehn. Wammer nét grad én der hellekloaren Sónn bótzt. Awwer dat macht jò kääner. Dat gääf also hääschen, haddet Anni iwwerlaat, dat Fénschdern, wo gebótzt génn, wann der Mònd zouhillt, de Dreck ehrer aanzéihn, dadder kléwen bléiwt; wéi aan so’m Mangnet. So wéi der Mònd jò aach eppes mét Ebbe un Flut ze doun hat. Dat éss ääfach Phisick. Un fówat sóllt en Hausfrau nét wéssenschaftléch schaffen?! Et Anni bótzt sei Fénschdern jezzer aan Fésch-, Zwélléngs- odder Krebsdaan, wo der Mònd abhillt. Dat wääs nét jeder, awwer sauwer ésset.
Ursula Kerber
Die Zweij lòò
Dat hott doch jeder gewoscht Dat dat nét gutt gehen kann Mét den Zweijn lòò So wie dòò ääner dem annern gleijcht So onnerschiedléch, wie die sénn So wie die émmer owennanner hucken So wénisch, wie die séch gesinn So äänisch wie die séch émmer sénn So wie die séch aan ääner Tour streijden Mét den Zweijn lòò Dat éss émmer gutt gang Dat wääß nur nét jeder Die hann séch arésch gäer Die Zweij lòò
Harald Ley
Schad
„Das wääß net jeder.“ Ja, wann ich so ebbes wisst – was weer das schää!
Äätsch
Du, ich wääß ebbes, das wääß gewiss net jeder. Doch ich verot’s net.
Psst
Das wääß net jeder, was ich vorhin gedenkt hann. Nor de Geheimdienscht.
Allahopp
Der dort wääß ebbes, das wääß sicher net jeder, Päärz ne! Bring’s eraus!
Geheim
Sie hot gepischbert: „Das do, das wääß net jeder.“ ’s Fernseh filmt alles.
Helga Schneider
Dichters Klage
Neilich wollt’ ich Reime dichten doch ich wor gar nedd off Zack. Musst’ off Metrik ganz verzichten: Hott de Meter nedd im Sack.
Sommergeheimnis
Mei Gedanken senn frei unn ziehn mit de Wolken. Se mòòlen bunt Biller unn spillen, wie Kenner juchzen vor Gleck em Kreis unn zereck schmecken et Salz off ihrer Walz lachen mit Freinden verzeihen mei’ Feinden pischbern im Ohr von 3000 Johr. Alles ganz fresch unner dem Desch. Unn se ziehn mit de Wolken iwwer’m Dolmen vorbei.
Manfred Spoo
Dat wääs sónscht kääner Minsch
Mä jees, Kläärché! Béschdet odder béschdet nét? Ich hann dich jò ball némmeh konnt! … Mä jees, schó lang némmeh gesinn! … De gesischt richdich gutt aus! … Sénn der mò nommò bei dei Mamma óff Besuuch? … Gehdet auch gutt?... Awwer, wat ich der wóllt vózehlen – gell, et bleift jò ónner óns – dat wääs sónscht kääner Minsch: Mei Nòòpersch sei Mäddché ó mei Franz sei Schweschder sei Buu, die geh sich jò schääde losen! Schdell der dat voor! Se sé jò graad eerscht kurz geheiratt, noch néddemòòl zwaai Jòhr! Ónn da jétzer soo eppes! … Ich wääs jò, dat duu t foor dich behalle kannscht, weil t jò sónscht noch kääner wääs. Ónn durch mich, dòò sóll et nét róndkómmen. … Awwer dat éss jò eewen haudesdaas só bei de Juughend! Bei de klännscht Kläänichkätt, dò laafen se ausenanner! … Ónn et Uschi aus de Lénnegass, dat wó mét óns én de School gang és, wääschde noch? Jòò, genaau! Dat sei Tochder, dat éss jò hooch én Ómschdänn! Awwer se saan neischt. Et wäärd vaan deer Auslänner sénn, mét deer sesammen et émmer gesi géfft. … Awwer behallt foor dich! De móscht neischt vózehlen! Dat wääs jò sónscht kääner. … Jees, ich kénnt der jò noch soo vill vaa hie vózehlen, wat sónscht kääner Minsch wääß, awwer lò hénnen, dò gesinn ich graad et Ammei, mei Nòòpersch vaa richderiwwer. Mét dat móss ich aach noch ónbedéngt kurz schwätzen. … Allé dann, bés et anner Mòòl! … Neischt foor óngutt! Grieß aach aan dei Mamma, ónn hallen auch kurrasch!
Karin Peter