Hausaufgabentexte

27.09.2008

Verlòòr – Verloren


Et kemmt aldmo ebbes fort,
awwer neischt kemmt em!

- Modder, mer misse Gedold han.
  - Wer harr'e Goldzahn?
- Dau hijärscht jo ka Steck me.
  - Bei mir soll e Meck steh?
- Dei Ohre ha nemme vill Wert.
  - Nä, kääner reit gär e well Peerd. 
- Dau mescht ball nur Huddel.
  - A mir hängt kä Nuddel!
- Kääf der e Hijer-Abbrat.
  - Ohjää, eisch verdrej kä Bier am Salat.
- Eisch schaffen disch wei bei de Dokter.
  - Sischer, we mer e Mann reizt, da bockt'er. 
- Dau beschd sälwer Schold dran.
  - Jo, Könd, mer misse Gedold han.

Karin Klee


Heldentum (neilich én der Zeidong)

Em Irakkréich
hat en amerikanischer Soldat
ém heiße Wüüschtesand
gleich "drei Extremitäten" off äämòòl
verloar:
zwaai Armen, 
awwer,
Gott sei Dank,
nur ään Bään.

Äänfach so verloar  
ém heiße Sand.

Om Foto
hat mer ne gesinn
met de "Prothesen".
Doll Dénger.

Die wären sowieso vill besser,
hadder én de Kamera 
gelacht.

Gérard carau


Ich doch nett

"Sie hann Entlassunge vor"
e Newwelkerz irgendwoher.
Se'erscht hat'ers nett glaawe wolle,
dann die Hoffnung:
Ich doch nett, doch nett ich!
"Es tut uns leid"
hat das Schreiwe angefang,
de weidere Text iss fortgeschwomm.

Nett unnerkrien losse,
kämpfe, hoffe,
Ich doch nett.
Ich finne was, ganz schnell!

Er hat Formulare ausgefillt,
nochmool Bewerwunge schreiwe gelernt,
Telefonaade nimmi gezehlt.
Vetreechdunge, Hoffnungs-Fläggerscha,
Absaache, unn oft noch nett mool die.

S'iss drei Johr her,
längscht hat er widder angefang, se raache,
Luxus pur.
Noodengge, will er nimmi,
unn kämpfe?

"Es tut uns leid",
er kanns nimmi heere.
Er hat nett noor sei Aawett veloor, domools.

Relinde Niederländer


Verlòòr

Ohne Hòòr
vòr Jòhre
gebòòr.
De Kobb ball
voll devun
unn immer widder
nei geschòòr.
Dann äänes Daachs
die Hòòr
am Kobb
verlòòr.
Nidd glòòr,
awwer wòhr.
Sem Gligg
gebbds
e Berrigg.

Georg Fox


Velor

Sie hatt trainiert,
hatt hart trainiert
fers Renne dort.

Un dann der Dag!
Sie rennt, sie rennt.
E Superzeit!

Doch zwätti nor.
Sie hot velor.
Velor. Velor.

Helga Schneider


Nur en Spill

gepóckst
noch eh ma richdéch
losslään kunnt

gepóckst
grad wéi ma kurz
nét ófgepasst hott

gepóckst
so méttendrén
vóll Schadenfrääd

gepóckst
voraanem letschden Schrétt
én Sécherhätt

gepóckst
geschlaa
verloar

Rewangsch

Ursula Kerber

pócksen (Raum Saarlouis) = wegstoßen (mit den Fingern)


es fuchskind liggt uff em middlsträäfe
zwische reschde vun zerblatzde audorääfe
un werrd trotz demm krach nett wach
kalder fahrtwind vefangt sisch im fell
un ob die sunn middachs grell
odder de mond kiehl in de nacht sein schloof bewacht
es fuchskind bleibt in seim vesteck
un schlooft
un schlooft
un schlooft

Ute Zimmermann